pretiatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of pretiō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /pre.tiˈaː.tus/, [prɛt̪iˈäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pret.t͡siˈa.tus/, [pret̪ː͡s̪iˈäːt̪us]
Participle
pretiātus (feminine pretiāta, neuter pretiātum); first/second-declension participle
- (Late Latin) (having been) esteemed, prized, or valued
- (Medieval Latin) (having been) appraised, assessed, or valued
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | pretiātus | pretiāta | pretiātum | pretiātī | pretiātae | pretiāta | |
| Genitive | pretiātī | pretiātae | pretiātī | pretiātōrum | pretiātārum | pretiātōrum | |
| Dative | pretiātō | pretiātō | pretiātīs | ||||
| Accusative | pretiātum | pretiātam | pretiātum | pretiātōs | pretiātās | pretiāta | |
| Ablative | pretiātō | pretiātā | pretiātō | pretiātīs | |||
| Vocative | pretiāte | pretiāta | pretiātum | pretiātī | pretiātae | pretiāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.