praemuniens
Latin
Etymology
Present participle of praemūniō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | praemūniēns | praemūniēns | praemūnientēs | praemūnientia | |
| Genitive | praemūnientis | praemūnientis | praemūnientium | praemūnientium | |
| Dative | praemūnientī | praemūnientī | praemūnientibus | praemūnientibus | |
| Accusative | praemūnientem | praemūniēns | praemūnientēs, praemūnientīs | praemūnientia | |
| Ablative | praemūniente, praemūnientī1 | praemūniente, praemūnientī1 | praemūnientibus | praemūnientibus | |
| Vocative | praemūniēns | praemūniēns | praemūnientēs | praemūnientia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.