polinom

Hungarian

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈpolinom]
  • Hyphenation: po‧li‧nom
  • Rhymes: -om

Noun

polinom (plural polinomok)

  1. (algebra) polynomial

Declension
Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative polinom polinomok
accusative polinomot polinomokat
dative polinomnak polinomoknak
instrumental polinommal polinomokkal
causal-final polinomért polinomokért
translative polinommá polinomokká
terminative polinomig polinomokig
essive-formal polinomként polinomokként
essive-modal — —
inessive polinomban polinomokban
superessive polinomon polinomokon
adessive polinomnál polinomoknál
illative polinomba polinomokba
sublative polinomra polinomokra
allative polinomhoz polinomokhoz
elative polinomból polinomokból
delative polinomról polinomokról
ablative polinomtól polinomoktól
non-attributive
possessive - singular		 polinomé polinomoké
non-attributive
possessive - plural		 polinoméi polinomokéi
Possessive forms of polinom
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. polinomom polinomjaim
2nd person sing. polinomod polinomjaid
3rd person sing. polinomja polinomjai
1st person plural polinomunk polinomjaink
2nd person plural polinomotok polinomjaitok
3rd person plural polinomjuk polinomjaik

Derived terms

Romanian

Etymology

Borrowed from French polynôme.

Noun

polinom n (plural polinoame)

  1. polynomial

Declension
Declension of polinom
singular plural
indefinite articulation definite articulation indefinite articulation definite articulation
nominative/accusative (un) polinom polinomul (niște) polinoame polinoamele
genitive/dative (unui) polinom polinomului (unor) polinoame polinoamelor
vocative polinomule polinoamelor

Turkish

Pronunciation
  • IPA(key): [pɔ.li.ˈnɔm]

Noun

polinom (definite accusative polinomu, plural polinomlar)

  1. (algebra) polynomial

Declension
Inflection
Nominative polinom
Definite accusative polinomu
Singular Plural
Nominative polinom polinomlar
Definite accusative polinomu polinomları
Dative polinoma polinomlara
Locative polinomda polinomlarda
Ablative polinomdan polinomlardan
Genitive polinomun polinomların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular polinomum polinomlarım
2nd singular polinomun polinomların
3rd singular polinomu polinomları
1st plural polinomumuz polinomlarımız
2nd plural polinomunuz polinomlarınız
3rd plural polinomları polinomları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular polinomumu polinomlarımı
2nd singular polinomunu polinomlarını
3rd singular polinomunu polinomlarını
1st plural polinomumuzu polinomlarımızı
2nd plural polinomunuzu polinomlarınızı
3rd plural polinomlarını polinomlarını
Dative
Singular Plural
1st singular polinomuma polinomlarıma
2nd singular polinomuna polinomlarına
3rd singular polinomuna polinomlarına
1st plural polinomumuza polinomlarımıza
2nd plural polinomunuza polinomlarınıza
3rd plural polinomlarına polinomlarına
Locative
Singular Plural
1st singular polinomumda polinomlarımda
2nd singular polinomunda polinomlarında
3rd singular polinomunda polinomlarında
1st plural polinomumuzda polinomlarımızda
2nd plural polinomunuzda polinomlarınızda
3rd plural polinomlarında polinomlarında
Ablative
Singular Plural
1st singular polinomumdan polinomlarımdan
2nd singular polinomundan polinomlarından
3rd singular polinomundan polinomlarından
1st plural polinomumuzdan polinomlarımızdan
2nd plural polinomunuzdan polinomlarınızdan
3rd plural polinomlarından polinomlarından
Genitive
Singular Plural
1st singular polinomumun polinomlarımın
2nd singular polinomunun polinomlarının
3rd singular polinomunun polinomlarının
1st plural polinomumuzun polinomlarımızın
2nd plural polinomunuzun polinomlarınızın
3rd plural polinomlarının polinomlarının
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.