polecić

Polish

Etymology

From po- +‎ Proto-Slavic *lětěti, from *lětь.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈlɛ.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: po‧le‧cić

Verb

polecić pf (imperfective polecać)

  1. (transitive) to order, to instruct, to prescribe
  2. (transitive) to recommend
  3. (transitive) to commend, to entrust
    Synonym: powierzyć
  4. (reflexive with się) to commend oneself

Conjugation
Conjugation of polecić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive polecić
future tense 1st polecę polecimy
2nd polecisz polecicie
3rd poleci polecą
impersonal poleci się
past tense 1st poleciłem,
-(e)m polecił		 poleciłam,
-(e)m poleciła		 poleciłom,
-(e)m poleciło		 poleciliśmy,
-(e)śmy polecili		 poleciłyśmy,
-(e)śmy poleciły
2nd poleciłeś,
-(e)ś polecił		 poleciłaś,
-(e)ś poleciła		 poleciłoś,
-(e)ś poleciło		 poleciliście,
-(e)ście polecili		 poleciłyście,
-(e)ście poleciły
3rd polecił poleciła poleciło polecili poleciły
impersonal polecono
conditional 1st poleciłbym,
bym polecił		 poleciłabym,
bym poleciła		 poleciłobym,
bym poleciło		 polecilibyśmy,
byśmy polecili		 poleciłybyśmy,
byśmy poleciły
2nd poleciłbyś,
byś polecił		 poleciłabyś,
byś poleciła		 poleciłobyś,
byś poleciło		 polecilibyście,
byście polecili		 poleciłybyście,
byście poleciły
3rd poleciłby,
by polecił		 poleciłaby,
by poleciła		 poleciłoby,
by poleciło		 poleciliby,
by polecili		 poleciłyby,
by poleciły
impersonal polecono by
imperative 1st niech polecę polećmy
2nd poleć polećcie
3rd niech poleci niech polecą
passive adjectival participle polecony polecona polecone poleceni polecone
anterior adverbial participle poleciwszy
verbal noun polecenie

Derived terms
noun
verbs

Further reading
  • polecić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • polecić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.