pokalać

Polish

Etymology

From po- +‎ kalać.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈka.lat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -alat͡ɕ
  • Syllabification: po‧ka‧lać

Verb

pokalać pf

  1. (transitive) to dishonour, to disgrace
    Synonyms: see Thesaurus:obrażać

Conjugation
Conjugation of pokalać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pokalać
future tense 1st pokalam pokalamy
2nd pokalasz pokalacie
3rd pokala pokalają
impersonal pokala się
past tense 1st pokalałem,
-(e)m pokalał		 pokalałam,
-(e)m pokalała		 pokalałom,
-(e)m pokalało		 pokalaliśmy,
-(e)śmy pokalali		 pokalałyśmy,
-(e)śmy pokalały
2nd pokalałeś,
-(e)ś pokalał		 pokalałaś,
-(e)ś pokalała		 pokalałoś,
-(e)ś pokalało		 pokalaliście,
-(e)ście pokalali		 pokalałyście,
-(e)ście pokalały
3rd pokalał pokalała pokalało pokalali pokalały
impersonal pokalano
conditional 1st pokalałbym,
bym pokalał		 pokalałabym,
bym pokalała		 pokalałobym,
bym pokalało		 pokalalibyśmy,
byśmy pokalali		 pokalałybyśmy,
byśmy pokalały
2nd pokalałbyś,
byś pokalał		 pokalałabyś,
byś pokalała		 pokalałobyś,
byś pokalało		 pokalalibyście,
byście pokalali		 pokalałybyście,
byście pokalały
3rd pokalałby,
by pokalał		 pokalałaby,
by pokalała		 pokalałoby,
by pokalało		 pokalaliby,
by pokalali		 pokalałyby,
by pokalały
impersonal pokalano by
imperative 1st niech pokalam pokalajmy
2nd pokalaj pokalajcie
3rd niech pokala niech pokalają
passive adjectival participle pokalany pokalana pokalane pokalani pokalane
anterior adverbial participle pokalawszy
verbal noun pokalanie

Further reading
  • pokalać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pokalać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.