pogonić

See also: pogonic

Polish

Etymology

From po- +‎ gonić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈɡɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: po‧go‧nić

Verb

pogonić pf (imperfective poganiać)

  1. (transitive) to spur, to prod, to chevy, to rush

Conjugation
Conjugation of pogonić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pogonić
future tense 1st pogonię pogonimy
2nd pogonisz pogonicie
3rd pogoni pogonią
impersonal pogoni się
past tense 1st pogoniłem,
-(e)m pogonił		 pogoniłam,
-(e)m pogoniła		 pogoniłom,
-(e)m pogoniło		 pogoniliśmy,
-(e)śmy pogonili		 pogoniłyśmy,
-(e)śmy pogoniły
2nd pogoniłeś,
-(e)ś pogonił		 pogoniłaś,
-(e)ś pogoniła		 pogoniłoś,
-(e)ś pogoniło		 pogoniliście,
-(e)ście pogonili		 pogoniłyście,
-(e)ście pogoniły
3rd pogonił pogoniła pogoniło pogonili pogoniły
impersonal pogoniono
conditional 1st pogoniłbym,
bym pogonił		 pogoniłabym,
bym pogoniła		 pogoniłobym,
bym pogoniło		 pogonilibyśmy,
byśmy pogonili		 pogoniłybyśmy,
byśmy pogoniły
2nd pogoniłbyś,
byś pogonił		 pogoniłabyś,
byś pogoniła		 pogoniłobyś,
byś pogoniło		 pogonilibyście,
byście pogonili		 pogoniłybyście,
byście pogoniły
3rd pogoniłby,
by pogonił		 pogoniłaby,
by pogoniła		 pogoniłoby,
by pogoniło		 pogoniliby,
by pogonili		 pogoniłyby,
by pogoniły
impersonal pogoniono by
imperative 1st niech pogonię pogońmy
2nd pogoń pogońcie
3rd niech pogoni niech pogonią
passive adjectival participle pogoniony pogoniona pogonione pogonieni pogonione
anterior adverbial participle pogoniwszy
verbal noun pogonienie

Further reading
  • pogonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pogonić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.