poduczyć

Polish

Etymology

From pod- +‎ uczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈdu.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: po‧du‧czyć

Verb

poduczyć pf (imperfective poduczać)

  1. (transitive) to train up (to teach basic skills, to increase someone's knowledge in an area)
  2. (reflexive with się) to train oneself up

Conjugation
Conjugation of poduczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive poduczyć
future tense 1st poduczę poduczymy
2nd poduczysz poduczycie
3rd poduczy poduczą
impersonal poduczy się
past tense 1st poduczyłem,
-(e)m poduczył		 poduczyłam,
-(e)m poduczyła		 poduczyłom,
-(e)m poduczyło		 poduczyliśmy,
-(e)śmy poduczyli		 poduczyłyśmy,
-(e)śmy poduczyły
2nd poduczyłeś,
-(e)ś poduczył		 poduczyłaś,
-(e)ś poduczyła		 poduczyłoś,
-(e)ś poduczyło		 poduczyliście,
-(e)ście poduczyli		 poduczyłyście,
-(e)ście poduczyły
3rd poduczył poduczyła poduczyło poduczyli poduczyły
impersonal poduczono
conditional 1st poduczyłbym,
bym poduczył		 poduczyłabym,
bym poduczyła		 poduczyłobym,
bym poduczyło		 poduczylibyśmy,
byśmy poduczyli		 poduczyłybyśmy,
byśmy poduczyły
2nd poduczyłbyś,
byś poduczył		 poduczyłabyś,
byś poduczyła		 poduczyłobyś,
byś poduczyło		 poduczylibyście,
byście poduczyli		 poduczyłybyście,
byście poduczyły
3rd poduczyłby,
by poduczył		 poduczyłaby,
by poduczyła		 poduczyłoby,
by poduczyło		 poduczyliby,
by poduczyli		 poduczyłyby,
by poduczyły
impersonal poduczono by
imperative 1st niech poduczę poduczmy
2nd poducz poduczcie
3rd niech poduczy niech poduczą
passive adjectival participle poduczony poduczona poduczone poduczeni poduczone
anterior adverbial participle poduczywszy
verbal noun poduczenie

Further reading
  • poduczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • poduczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.