overkomen

Dutch

Etymology 1

From over +‎ komen.

Pronunciation

 The template Template:rfc-pron-n does not use the parameter(s): 
2=Pronunciation 1
Please see Module:checkparams for help with this warning.

  • IPA(key): /ˈoːvə(r)koːmə(n)/
  • Audio(file)

Verb

overkomen

  1. to come across, seem
  2. to come by, visit
Inflection
Inflection of overkomen (strong class 4, irregular, separable)
infinitive overkomen
past singular kwam over
past participle overgekomen
infinitive overkomen
gerund overkomen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kom overkwam overoverkomoverkwam
2nd person sing. (jij) komt overkwam overoverkomtoverkwam
2nd person sing. (u) komt overkwam overoverkomtoverkwam
2nd person sing. (gij) komt overkwaamt overoverkomtoverkwaamt
3rd person singular komt overkwam overoverkomtoverkwam
plural komen overkwamen overoverkomenoverkwamen
subjunctive sing.1 kome overkwame overoverkomeoverkwame
subjunctive plur.1 komen overkwamen overoverkomenoverkwamen
imperative sing. kom over
imperative plur.1 komt over
participles overkomendovergekomen
1) Archaic.
Descendants
  • Negerhollands: kom over, overkom

Etymology 2

From over- +‎ komen.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˌoːvərˈkoːmə(n)/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -oːmən

Verb

overkomen

  1. to happen, befall
Inflection
Inflection of overkomen (strong class 4, irregular, prefixed)
infinitive overkomen
past singular overkwam
past participle overkomen
infinitive overkomen
gerund overkomen n
present tense past tense
1st person singular overkomoverkwam
2nd person sing. (jij) overkomtoverkwam
2nd person sing. (u) overkomtoverkwam
2nd person sing. (gij) overkomtoverkwaamt
3rd person singular overkomtoverkwam
plural overkomenoverkwamen
subjunctive sing.1 overkomeoverkwame
subjunctive plur.1 overkomenoverkwamen
imperative sing. overkom
imperative plur.1 overkomt
participles overkomendoverkomen
1) Archaic.
Descendants

Participle

overkomen

  1. past participle of overkomen
Inflection
Inflection of overkomen
uninflected overkomen
inflected overkomen
positive
predicative/adverbial overkomen
indefinite m./f. sing. overkomen
n. sing. overkomen
plural overkomen
definite overkomen
partitive overkomens

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.