ontkleuren

Dutch

Etymology

From kleur (“colour”) +‎ ont- -en (privative verb-forming circumfix).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˌɔntˈkløː.rə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: ont‧kleu‧ren
  • Rhymes: -øːrən

Verb

ontkleuren

  1. (transitive) to decolorize, to remove color
  2. (intransitive) to lose color

Inflection
Inflection of ontkleuren (weak, prefixed)
infinitive ontkleuren
past singular ontkleurde
past participle ontkleurd
infinitive ontkleuren
gerund ontkleuren n
present tense past tense
1st person singular ontkleurontkleurde
2nd person sing. (jij) ontkleurtontkleurde
2nd person sing. (u) ontkleurtontkleurde
2nd person sing. (gij) ontkleurtontkleurde
3rd person singular ontkleurtontkleurde
plural ontkleurenontkleurden
subjunctive sing.1 ontkleureontkleurde
subjunctive plur.1 ontkleurenontkleurden
imperative sing. ontkleur
imperative plur.1 ontkleurt
participles ontkleurendontkleurd
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.