obsignatus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of obsignō (“seal up”).
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /ob.siɡˈnaː.tus/, [ɔps̠ɪŋˈnäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ob.siɲˈɲa.tus/, [obsiɲˈɲäːt̪us]
Participle
    
obsignātus (feminine obsignāta, neuter obsignātum); first/second-declension participle
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | obsignātus | obsignāta | obsignātum | obsignātī | obsignātae | obsignāta | |
| Genitive | obsignātī | obsignātae | obsignātī | obsignātōrum | obsignātārum | obsignātōrum | |
| Dative | obsignātō | obsignātō | obsignātīs | ||||
| Accusative | obsignātum | obsignātam | obsignātum | obsignātōs | obsignātās | obsignāta | |
| Ablative | obsignātō | obsignātā | obsignātō | obsignātīs | |||
| Vocative | obsignāte | obsignāta | obsignātum | obsignātī | obsignātae | obsignāta | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.