nabrać

Polish

Etymology

From na- +‎ brać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈna.brat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -abrat͡ɕ
  • Syllabification: na‧brać

Verb

nabrać pf (imperfective nabierać)

  1. (transitive) to draw, to extract
  2. (transitive) to acquire, to gain
  3. (transitive) to trick, to prank, to have on
    Synonyms: see Thesaurus:oszukać
  4. (reflexive with się) to be fooled

Conjugation
Conjugation of nabrać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nabrać
future tense 1st nabiorę nabierzemy
2nd nabierzesz nabierzecie
3rd nabierze nabiorą
impersonal nabierze się
past tense 1st nabrałem,
-(e)m nabrał		 nabrałam,
-(e)m nabrała		 nabrałom,
-(e)m nabrało		 nabraliśmy,
-(e)śmy nabrali		 nabrałyśmy,
-(e)śmy nabrały
2nd nabrałeś,
-(e)ś nabrał		 nabrałaś,
-(e)ś nabrała		 nabrałoś,
-(e)ś nabrało		 nabraliście,
-(e)ście nabrali		 nabrałyście,
-(e)ście nabrały
3rd nabrał nabrała nabrało nabrali nabrały
impersonal nabrano
conditional 1st nabrałbym,
bym nabrał		 nabrałabym,
bym nabrała		 nabrałobym,
bym nabrało		 nabralibyśmy,
byśmy nabrali		 nabrałybyśmy,
byśmy nabrały
2nd nabrałbyś,
byś nabrał		 nabrałabyś,
byś nabrała		 nabrałobyś,
byś nabrało		 nabralibyście,
byście nabrali		 nabrałybyście,
byście nabrały
3rd nabrałby,
by nabrał		 nabrałaby,
by nabrała		 nabrałoby,
by nabrało		 nabraliby,
by nabrali		 nabrałyby,
by nabrały
impersonal nabrano by
imperative 1st niech nabiorę nabierzmy
2nd nabierz nabierzcie
3rd niech nabierze niech nabiorą
passive adjectival participle nabrany nabrana nabrane nabrani nabrane
anterior adverbial participle nabrawszy
verbal noun nabranie

Further reading
  • nabrać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nabrać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.