myngian
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmyn.ɡi.ɑn/, [ˈmyŋ.ɡi.ɑn]
Conjugation
Conjugation of myngian (weak class 2)
| infinitive | myngian | myngienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | myngiġe | myngode |
| second person singular | myngast | myngodest |
| third person singular | myngaþ | myngode |
| plural | myngiaþ | myngodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | myngiġe | myngode |
| plural | myngiġen | myngoden |
| imperative | ||
| singular | mynga | |
| plural | myngiaþ | |
| participle | present | past |
| myngiende | (ġe)myngod | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.