munkái
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmuŋkaːji]
- Hyphenation: mun‧kái
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | munkái |
| accusative | — | munkáit |
| dative | — | munkáinak |
| instrumental | — | munkáival |
| causal-final | — | munkáiért |
| translative | — | munkáivá |
| terminative | — | munkáiig |
| essive-formal | — | munkáiként |
| essive-modal | — | munkáiul |
| inessive | — | munkáiban |
| superessive | — | munkáin |
| adessive | — | munkáinál |
| illative | — | munkáiba |
| sublative | — | munkáira |
| allative | — | munkáihoz |
| elative | — | munkáiból |
| delative | — | munkáiról |
| ablative | — | munkáitól |
| non-attributive possessive - singular |
— | munkáié |
| non-attributive possessive - plural |
— | munkáiéi |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.