mirny
See also: Mirny and mírný
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish mirny. By surface analysis, mir + -ny.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmir.nɨ/
- (Middle Polish) IPA(key): /ˈmir.nɨ/
Audio (file) - Rhymes: -irnɨ
- Syllabification: mir‧ny
- Homophone: Mirny
Adjective
mirny (comparative bardziej mirny, superlative najbardziej mirny, derived adverb mirnie or mirno)
Declension
Declension of mirny (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | mirny | mirna | mirne | mirni | mirne | |
| genitive | mirnego | mirnej | mirnego | mirnych | ||
| dative | mirnemu | mirnej | mirnemu | mirnym | ||
| accusative | mirnego | mirny | mirną | mirne | mirnych | mirne |
| instrumental | mirnym | mirną | mirnym | mirnymi | ||
| locative | mirnym | mirnej | mirnym | mirnych | ||
Related terms
adjectives
- miroczynny
- mirodajny
- mirodarny
- mirolubny
- mirołomny
- mirowy
nouns
- miroczyńca
- mirodawca
- mirolubiec
- mirołomca
- miroposłaniec
- miroposłaństwo
verb
- mirzyć impf
Further reading
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “mirny”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “mirny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “mirny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 996
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “mirny”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.