minvar
Catalan
    
    Etymology
    
Inherited from Late Latin minuāre, from Classical Latin minuere.
Pronunciation
    
Verb
    
minvar (first-person singular present minvo, first-person singular preterite minví, past participle minvat)
- (transitive, intransitive) to decrease, diminish, dwindle
- (intransitive, of the moon) to wane
Conjugation
    
| infinitive | minvar | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | minvant | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | minvat | minvada | |||||
| plural | minvats | minvades | |||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | ell/ella vostè | nosaltres nós | vosaltres vós | ells/elles vostès | |
| present | minvo | minves | minva | minvem | minveu | minven | |
| imperfect | minvava | minvaves | minvava | minvàvem | minvàveu | minvaven | |
| future | minvaré | minvaràs | minvarà | minvarem | minvareu | minvaran | |
| preterite | minví | minvares | minvà | minvàrem | minvàreu | minvaren | |
| conditional | minvaria | minvaries | minvaria | minvaríem | minvaríeu | minvarien | |
| subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè | nosaltres nós | vosaltres vós | ells/elles vostès | |
| present | minvi | minvis | minvi | minvem | minveu | minvin | |
| imperfect | minvés | minvessis | minvés | minvéssim | minvéssiu | minvessin | |
| imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós | vostès | |
| affirmative | — | minva | minvi | minvem | minveu | minvin | |
| negative (no) | — | no minvis | no minvi | no minvem | no minveu | no minvin | |
Antonyms
    
Further reading
    
- “minvar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.