mendicus
Latin
    
    
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /menˈdiː.kus/, [mɛn̪ˈd̪iːkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /menˈdi.kus/, [men̪ˈd̪iːkus]
Adjective
    
mendīcus (feminine mendīca, neuter mendīcum, superlative mendīcissimus); first/second-declension adjective
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | mendīcus | mendīca | mendīcum | mendīcī | mendīcae | mendīca | |
| Genitive | mendīcī | mendīcae | mendīcī | mendīcōrum | mendīcārum | mendīcōrum | |
| Dative | mendīcō | mendīcō | mendīcīs | ||||
| Accusative | mendīcum | mendīcam | mendīcum | mendīcōs | mendīcās | mendīca | |
| Ablative | mendīcō | mendīcā | mendīcō | mendīcīs | |||
| Vocative | mendīce | mendīca | mendīcum | mendīcī | mendīcae | mendīca | |
Derived terms
    
Descendants
    
Declension
    
Second-declension noun.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominative | mendīcus | mendīcī | 
| Genitive | mendīcī | mendīcōrum | 
| Dative | mendīcō | mendīcīs | 
| Accusative | mendīcum | mendīcōs | 
| Ablative | mendīcō | mendīcīs | 
| Vocative | mendīce | mendīcī | 
References
    
- “mendicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “mendicus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- mendicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “mendicus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.