maino
See also: mainò
Galician
    
    Etymology
    
Attested since 1838. Probably a deverbal adjective from amainar (“to calm down”), itself probably from Old Occitan amainà (“to tame, to calm down”), from Latin mansiō (“mansion, house”).[1]
Pronunciation
    
- IPA(key): [ˈmajnʊ]
Derived terms
    
- mainiño
Related terms
    
References
    
- “maino” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “maino” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “maino” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
- Joan Coromines, José A. Pascual (1983–1991) “amainar”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.
