létta

See also: letta and Letta

Icelandic

Etymology

From Old Norse létta, from Proto-Germanic *linhtijaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈljɛhta/
    Rhymes: -ɛhta

Verb

létta (weak verb, third-person singular past indicative létti, supine létt)

  1. to lighten (make less heavy)
  2. to make easier; to ease
  3. (impersonal, often with dative, of bad weather or unfortunate conditions such as fever) to (cause to) let up, abate

Conjugation
létta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að létta
supine
(sagnbót)		 létt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 léttandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég létti við léttum present
(nútíð)		 ég létti við léttum
þú léttir þið léttið þú léttir þið léttið
hann, hún, það léttir þeir, þær, þau létta hann, hún, það létti þeir, þær, þau létti
past
(þátíð)		 ég létti við léttum past
(þátíð)		 ég létti við léttum
þú léttir þið léttuð þú léttir þið léttuð
hann, hún, það létti þeir, þær, þau léttu hann, hún, það létti þeir, þær, þau léttu
imperative
(boðháttur)		 létt (þú) léttið (þið)
Forms with appended personal pronoun
léttu léttiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
léttast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að léttast
supine
(sagnbót)		 lést
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 léttandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég léttist við léttumst present
(nútíð)		 ég léttist við léttumst
þú léttist þið léttist þú léttist þið léttist
hann, hún, það léttist þeir, þær, þau léttast hann, hún, það léttist þeir, þær, þau léttist
past
(þátíð)		 ég léttist við léttumst past
(þátíð)		 ég léttist við léttumst
þú léttist þið léttust þú léttist þið léttust
hann, hún, það léttist þeir, þær, þau léttust hann, hún, það léttist þeir, þær, þau léttust
imperative
(boðháttur)		 lést (þú) léttist (þið)
Forms with appended personal pronoun
léstu léttisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
léttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 léttur létt létt léttir léttar létt
accusative
(þolfall)		 léttan létta létt létta léttar létt
dative
(þágufall)		 léttum léttri léttu léttum léttum léttum
genitive
(eignarfall)		 létts léttrar létts léttra léttra léttra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 létti létta létta léttu léttu léttu
accusative
(þolfall)		 létta léttu létta léttu léttu léttu
dative
(þágufall)		 létta léttu létta léttu léttu léttu
genitive
(eignarfall)		 létta léttu létta léttu léttu léttu

Derived terms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.