knali

Esperanto

Etymology

Borrowed from German knallen.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈknali]
  • Rhymes: -ali
  • Hyphenation: kna‧li

Verb

knali (present knalas, past knalis, future knalos, conditional knalus, volitive knalu)

  1. (intransitive) to bang, crack, explode, snap (to make a sound like a whip, gun, etc.)

Conjugation
Conjugation of knali
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense knalas knalis knalos
active participle knalanta knalantaj knalinta knalintaj knalonta knalontaj
acc. knalantan knalantajn knalintan knalintajn knalontan knalontajn
passive participle knalata knalataj knalita knalitaj knalota knalotaj
acc. knalatan knalatajn knalitan knalitajn knalotan knalotajn
nominal active participle knalanto knalantoj knalinto knalintoj knalonto knalontoj
acc. knalanton knalantojn knalinton knalintojn knalonton knalontojn
nominal passive participle knalato knalatoj knalito knalitoj knaloto knalotoj
acc. knalaton knalatojn knaliton knalitojn knaloton knalotojn
adverbial active participle knalante knalinte knalonte
adverbial passive participle knalate knalite knalote
infinitive knali imperative knalu conditional knalus

Derived terms
  • kontraŭknalo (“spoonerism”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.