kezeik
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɛzɛjik]
- Hyphenation: ke‧ze‧ik
Declension
| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | kezeik |
| accusative | — | kezeiket |
| dative | — | kezeiknek |
| instrumental | — | kezeikkel |
| causal-final | — | kezeikért |
| translative | — | kezeikké |
| terminative | — | kezeikig |
| essive-formal | — | kezeikként |
| essive-modal | — | kezeikül |
| inessive | — | kezeikben |
| superessive | — | kezeiken |
| adessive | — | kezeiknél |
| illative | — | kezeikbe |
| sublative | — | kezeikre |
| allative | — | kezeikhez |
| elative | — | kezeikből |
| delative | — | kezeikről |
| ablative | — | kezeiktől |
| non-attributive possessive - singular |
— | kezeiké |
| non-attributive possessive - plural |
— | kezeikéi |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.