kelmek
See also: kelmék
Crimean Tatar
Etymology
From Proto-Turkic *kẹl-mek (“to come”). Cognate with Turkish gelmek (“to come”)
Conjugation
Conjugation of kelmek (Northern)
| infinitive | kelmek | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | kelme | |||||||
| repeated gerund1) | kele | |||||||
| temporal gerund | kelyatırğanda | |||||||
| non-future participle | kelgen | |||||||
| future participle | kelecek | |||||||
| way of doing | kelip | |||||||
| singular | plural | |||||||
| first | second | third | first | second | third | |||
| indicative | present | simple | kelermen | kelersiñ | keler | kelermiz | kelersiz | kelerler |
| continuous | kelem | kelesiñ | kele | kelemiz | kelesiñiz | keleler | ||
| perfect | kelgemen | kelgesiñ | kelgen | kelgemiz | kelgesiz | kelgenler | ||
| past | simple | keldim | keldiñ | keldi | keldik | keldiñiz | keldiler | |
| continuous | keledim | kelediñ | keledi | keledik | kelediñiz | kelediler | ||
| future | kelecekmen | keleceksiñ | kelecek | kelecekmiz | keleceksiñiz | kelecekler | ||
| conditional | kelsem | kelseñ | kelse | kelsek | kelseñiz | kelseler | ||
| optative | keleyim | kelesiñ | kele | keleyik | kelesiz | keleler | ||
| imperative | – | kel | – | – | kelin | – | ||
| 1)Only used for repeatings of a verb. | ||||||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.