kamperen

Dutch

Etymology

Borrowed from Middle French camper.

Pronunciation

IPA^(key): /kɑmˈpeː.rə(n)/
Audio (file)
Hyphenation: kam‧pe‧ren
Rhymes: -eːrən

Verb

kamperen

(intransitive) to camp, camp put, encamp, go camping.
We kampeerden in de bergen tijdens onze vakantie.
We camped in the mountains during our vacation.

Ze kampeert graag in het bos.
She likes to camp out in the forest.

Hij kampeerde op de camping voor een week.
He encamped at the campground for a week.

Inflection

Inflection of kamperen (weak)
infinitive	kamperen
past singular	kampeerde
past participle	gekampeerd
infinitive	kamperen
gerund	kamperen n
	present tense	past tense
1st person singular	kampeer	kampeerde
2nd person sing. (jij)	kampeert	kampeerde
2nd person sing. (u)	kampeert	kampeerde
2nd person sing. (gij)	kampeert	kampeerde
3rd person singular	kampeert	kampeerde
plural	kamperen	kampeerden

subjunctive sing.¹	kampere	kampeerde
subjunctive plur.¹	kamperen	kampeerden

imperative sing.	kampeer
imperative plur.¹	kampeert

participles	kamperend	gekampeerd
¹⁾ Archaic.

Derived terms

kampeerder
kampeerplaats
kampeerplek

Descendants

→ Papiamentu: kamper, kampeeren

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.