irron
Old High German
    
    
Conjugation
    
Conjugation of irrōn (weak class 2)
| infinitive | irrōn | |
|---|---|---|
| indicative | present | past | 
| 1st person singular | irrōm, irrōn | irrōta | 
| 2nd person singular | irrōs, irrōst | irrōtōs, irrōtōst | 
| 3rd person singular | irrōt | irrōta | 
| 1st person plural | irrōm, irrōmēs | irrōtum, irrōtumēs | 
| 2nd person plural | irrōt | irrōtut | 
| 3rd person plural | irrōnt | irrōtun | 
| subjunctive | present | past | 
| 1st person singular | irro | irrōti | 
| 2nd person singular | irrōs, irrōst | irrōtīs | 
| 3rd person singular | irro | irrōti | 
| 1st person plural | irrōm, irrōmēs | irrōtīm, irrōtīmēs | 
| 2nd person plural | irrōt | irrōtīt | 
| 3rd person plural | irrōn | irrōtīn | 
| imperative | present | |
| singular | irro | |
| plural | irrōt | |
| participle | present | past | 
| irrōnti | giirrōt | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.