invectus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of invehō.
Participle
invectus (feminine invecta, neuter invectum); first/second-declension participle
- carried into
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | invectus | invecta | invectum | invectī | invectae | invecta | |
| Genitive | invectī | invectae | invectī | invectōrum | invectārum | invectōrum | |
| Dative | invectō | invectō | invectīs | ||||
| Accusative | invectum | invectam | invectum | invectōs | invectās | invecta | |
| Ablative | invectō | invectā | invectō | invectīs | |||
| Vocative | invecte | invecta | invectum | invectī | invectae | invecta | |
References
- “invectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- invectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.