interpreteren
Dutch
Etymology
From French interpréter, ultimately from Latin interpretari.
Pronunciation
- IPA(key): /ɪntərprəˈteːrə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: in‧ter‧pre‧te‧ren
Inflection
| Inflection of interpreteren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | interpreteren | |||
| past singular | interpreteerde | |||
| past participle | geïnterpreteerd | |||
| infinitive | interpreteren | |||
| gerund | interpreteren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | interpreteer | interpreteerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | interpreteert | interpreteerde | ||
| 2nd person sing. (u) | interpreteert | interpreteerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | interpreteert | interpreteerde | ||
| 3rd person singular | interpreteert | interpreteerde | ||
| plural | interpreteren | interpreteerden | ||
| subjunctive sing.1 | interpretere | interpreteerde | ||
| subjunctive plur.1 | interpreteren | interpreteerden | ||
| imperative sing. | interpreteer | |||
| imperative plur.1 | interpreteert | |||
| participles | interpreterend | geïnterpreteerd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- interpretatie
- interpretatief
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.