innitens
Latin
Etymology
Present participle of innītor.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | innītēns | innītēns | innītentēs | innītentia | |
| Genitive | innītentis | innītentis | innītentium | innītentium | |
| Dative | innītentī | innītentī | innītentibus | innītentibus | |
| Accusative | innītentem | innītēns | innītentēs, innītentīs | innītentia | |
| Ablative | innītente, innītentī1 | innītente, innītentī1 | innītentibus | innītentibus | |
| Vocative | innītēns | innītēns | innītentēs | innītentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.