inklinken
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɪnˌklɪŋ.kə(n)/
- Hyphenation: in‧klin‧ken
Etymology 1
Probably a back-formation from inklinking. Equivalent to in + klinken.
Verb
inklinken
- (intransitive, of certain wet soil types) to settle, to compress due to drying [from 1820s]
- 1828, Cornelis de Beer, Vrijmoedige gedachten op het Rapport, aan Zijne Majesteit den Koning uitgebragt, publ. by Blusse & Van Braam, page 25.
- Geheel iets anders is het, dat veen- moer-[sic] en ligte gronden, ja zelfs kleigronden inklinken, en voor zoo verre zoodanige landen boven de zomerpeilen gelegen zijn, lager worden; […]
- (please add an English translation of this quotation)
- 1828, Cornelis de Beer, Vrijmoedige gedachten op het Rapport, aan Zijne Majesteit den Koning uitgebragt, publ. by Blusse & Van Braam, page 25.
Inflection
| Inflection of inklinken (strong class 3a, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | inklinken | |||
| past singular | klonk in | |||
| past participle | ingeklonken | |||
| infinitive | inklinken | |||
| gerund | inklinken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | klink in | klonk in | inklink | inklonk |
| 2nd person sing. (jij) | klinkt in | klonk in | inklinkt | inklonk |
| 2nd person sing. (u) | klinkt in | klonk in | inklinkt | inklonk |
| 2nd person sing. (gij) | klinkt in | klonkt in | inklinkt | inklonkt |
| 3rd person singular | klinkt in | klonk in | inklinkt | inklonk |
| plural | klinken in | klonken in | inklinken | inklonken |
| subjunctive sing.1 | klinke in | klonke in | inklinke | inklonke |
| subjunctive plur.1 | klinken in | klonken in | inklinken | inklonken |
| imperative sing. | klink in | |||
| imperative plur.1 | klinkt in | |||
| participles | inklinkend | ingeklonken | ||
| 1) Archaic. | ||||
Inflection
| Inflection of inklinken (strong class 3a, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | inklinken | |||
| past singular | klonk in | |||
| past participle | ingeklonken | |||
| infinitive | inklinken | |||
| gerund | inklinken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | klink in | klonk in | inklink | inklonk |
| 2nd person sing. (jij) | klinkt in | klonk in | inklinkt | inklonk |
| 2nd person sing. (u) | klinkt in | klonk in | inklinkt | inklonk |
| 2nd person sing. (gij) | klinkt in | klonkt in | inklinkt | inklonkt |
| 3rd person singular | klinkt in | klonk in | inklinkt | inklonk |
| plural | klinken in | klonken in | inklinken | inklonken |
| subjunctive sing.1 | klinke in | klonke in | inklinke | inklonke |
| subjunctive plur.1 | klinken in | klonken in | inklinken | inklonken |
| imperative sing. | klink in | |||
| imperative plur.1 | klinkt in | |||
| participles | inklinkend | ingeklonken | ||
| 1) Archaic. | ||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.