infinitief

Dutch

Etymology

From Middle French infinitif, from Late Latin infinitivus, from Latin infinitus.

Pronunciation
  • audio(file)
  • Hyphenation: in‧fi‧ni‧tief

Noun

infinitief m (plural infinitieven, diminutive infinitiefje n)

  1. (grammar) infinitive
    In het Nederlands wordt de infinitief gebruikt om een handeling of actie zonder tijd of persoon aan te duiden.
    In Dutch, the infinitive is used to indicate an action or activity without specifying a time or person.
    Het werkwoord "lopen" staat in de infinitief.
    The verb "lopen" (to walk) is in the infinitive.
    De infinitief wordt vaak gebruikt om instructies of opdrachten te geven.
    The infinitive is often used to give instructions or commands.
    "Eten" is de infinitief van het werkwoord "eten".
    "Eten" (to eat) is the infinitive of the verb "eten".

Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.