implens
Latin
Etymology
Present participle of impleō.
Participle
implēns m, f, n (genitive implentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | implēns | implēns | implentēs | implentia | |
| Genitive | implentis | implentis | implentium | implentium | |
| Dative | implentī | implentī | implentibus | implentibus | |
| Accusative | implentem | implēns | implentēs | implentia | |
| Ablative | implentī | implentī | implentibus | implentibus | |
| Vocative | implēns | implēns | implentēs | implentia | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.