impermixtus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of impermisceō.
Participle
impermixtus (feminine impermixta, neuter impermixtum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | impermixtus | impermixta | impermixtum | impermixtī | impermixtae | impermixta | |
| Genitive | impermixtī | impermixtae | impermixtī | impermixtōrum | impermixtārum | impermixtōrum | |
| Dative | impermixtō | impermixtō | impermixtīs | ||||
| Accusative | impermixtum | impermixtam | impermixtum | impermixtōs | impermixtās | impermixta | |
| Ablative | impermixtō | impermixtā | impermixtō | impermixtīs | |||
| Vocative | impermixte | impermixta | impermixtum | impermixtī | impermixtae | impermixta | |
References
- “impermixtus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- impermixtus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.