hazzon
Old High German
Alternative forms
Etymology
From Proto-West Germanic *hatēn, from Proto-Germanic *hatāną.
Conjugation
Conjugation of hazzōn (weak class 2)
| infinitive | hazzōn | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | hazzōm, hazzōn | hazzōta |
| 2nd person singular | hazzōs, hazzōst | hazzōtōs, hazzōtōst |
| 3rd person singular | hazzōt | hazzōta |
| 1st person plural | hazzōm, hazzōmēs | hazzōtum, hazzōtumēs |
| 2nd person plural | hazzōt | hazzōtut |
| 3rd person plural | hazzōnt | hazzōtun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | hazzo | hazzōti |
| 2nd person singular | hazzōs, hazzōst | hazzōtīs |
| 3rd person singular | hazzo | hazzōti |
| 1st person plural | hazzōm, hazzōmēs | hazzōtīm, hazzōtīmēs |
| 2nd person plural | hazzōt | hazzōtīt |
| 3rd person plural | hazzōn | hazzōtīn |
| imperative | present | |
| singular | hazzo | |
| plural | hazzōt | |
| participle | present | past |
| hazzōnti | gihazzōt | |
Related terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.