glitan
Esperanto
Old High German
Etymology
From Proto-Germanic *glīdaną (“to glide, slide”).
Conjugation
Conjugation of glītan (strong class 1)
| infinitive | glītan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | glītu, glīto | gleit |
| 2nd person singular | glītis, glītist | gliti |
| 3rd person singular | glītit | gleit |
| 1st person plural | glītem, glītemēs | glitum, glitumēs |
| 2nd person plural | glītet | glitut |
| 3rd person plural | glītant | glitun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | glīte | gliti |
| 2nd person singular | glītēs, glītēst | glitīs, glitīst |
| 3rd person singular | glīte | gliti |
| 1st person plural | glītēm, glītemēs | glitīm, glitīmēs |
| 2nd person plural | glītēt | glitīt |
| 3rd person plural | glītēn | glitīn |
| imperative | present | |
| singular | glīt | |
| plural | glītet | |
| participle | present | past |
| glītanti | giglitan | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.