gefæstnian

Old English

Etymology

From ġe- +‎ fæstnian. Cognate with Old High German gifastinōn.

Pronunciation

IPA^(key): /jeˈfæst.ni.ɑn/

Verb

ġefæstnian

to fix, confirm, make fast
to imprison, fetter
to establish (relations), settle, determine
to make steady, constant
to secure, make safe
to entrust, commit

Conjugation

Conjugation of ġefæstnian (weak class 2)

indicative mood	present tense	past tense
infinitive	ġefæstnian	ġefæstnienne
first person singular	ġefæstniġe	ġefæstnode
second person singular	ġefæstnast	ġefæstnodest
third person singular	ġefæstnaþ	ġefæstnode
plural	ġefæstniaþ	ġefæstnodon
subjunctive	present tense	past tense
singular	ġefæstniġe	ġefæstnode
plural	ġefæstniġen	ġefæstnoden
imperative
singular	ġefæstna
plural	ġefæstniaþ
participle	present	past
	ġefæstniende	ġefæstnod

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.