fultumian
Old English
Alternative forms
- fulteman, fultuman
Pronunciation
- IPA(key): /ˈful.tu.mi.ɑn/, [ˈfuɫ.tu.mi.ɑn]
Conjugation
Conjugation of fultumian (weak class 2)
| infinitive | fultumian | fultumienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | fultumiġe | fultumode |
| second person singular | fultumast | fultumodest |
| third person singular | fultumaþ | fultumode |
| plural | fultumiaþ | fultumodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | fultumiġe | fultumode |
| plural | fultumiġen | fultumoden |
| imperative | ||
| singular | fultuma | |
| plural | fultumiaþ | |
| participle | present | past |
| fultumiende | (ġe)fultumod | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.