fucinare
Italian
Verb
fucinàre (first-person singular present fucìno, first-person singular past historic fucinài, past participle fucinàto, auxiliary avére)
- (transitive) to forge (metal)
Conjugation
| infinitive | fucinàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | fucinàndo | |||
| present participle | fucinànte | past participle | fucinàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | fucìno | fucìni | fucìna | fuciniàmo | fucinàte | fucìnano |
| imperfect | fucinàvo | fucinàvi | fucinàva | fucinavàmo | fucinavàte | fucinàvano |
| past historic | fucinài | fucinàsti | fucinò | fucinàmmo | fucinàste | fucinàrono |
| future | fucinerò | fucinerài | fucinerà | fucinerémo | fucineréte | fucinerànno |
| conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | fucinerèi | fucinerésti | fucinerèbbe, fucinerébbe | fucinerémmo | fucineréste | fucinerèbbero, fucinerébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | fucìni | fucìni | fucìni | fuciniàmo | fuciniàte | fucìnino |
| imperfect | fucinàssi | fucinàssi | fucinàsse | fucinàssimo | fucinàste | fucinàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| fucìna | fucìni | fuciniàmo | fucinàte | fucìnino | ||
| negative imperative | non fucinàre | non fucìni | non fuciniàmo | non fucinàte | non fucìnino | |
Derived terms
Further reading
- fucinare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.