eniri

Esperanto

Etymology

From en- +‎ iri (“to go”).

Pronunciation
  • IPA(key): [enˈiri]
  • Audio:
    (file)
  • Rhymes: -iri
  • Hyphenation: en‧i‧ri

Verb

eniri (present eniras, past eniris, future eniros, conditional enirus, volitive eniru)

  1. (intransitive) to enter, go in
    Antonym: eliri

Conjugation
Conjugation of eniri
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense eniras eniris eniros
active participle eniranta enirantaj enirinta enirintaj enironta enirontaj
acc. enirantan enirantajn enirintan enirintajn enirontan enirontajn
nominal active participle eniranto enirantoj enirinto enirintoj enironto enirontoj
acc. eniranton enirantojn enirinton enirintojn enironton enirontojn
adverbial active participle enirante enirinte enironte
infinitive eniri imperative eniru conditional enirus

Derived terms
  • eniro (“entrance, an action of entering”)
  • enirejo (“entrance, a place to enter”)
  • reeniri (“to reenter”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.