emunctorium
Latin
    
    
Declension
    
Second-declension noun (neuter).
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominative | ēmūnctōrium | ēmūnctōria | 
| Genitive | ēmūnctōriī ēmūnctōrī1 | ēmūnctōriōrum | 
| Dative | ēmūnctōriō | ēmūnctōriīs | 
| Accusative | ēmūnctōrium | ēmūnctōria | 
| Ablative | ēmūnctōriō | ēmūnctōriīs | 
| Vocative | ēmūnctōrium | ēmūnctōria | 
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
    
- “emunctorium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- emunctorium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.