dynamiteren

Dutch

Etymology

Perhaps borrowed. Equivalent to dynamiet +‎ eren. Cf. French dynamiter.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˌdinaːmiˈteːrə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: dy‧na‧mi‧te‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

dynamiteren

  1. (transitive) to dynamite

Inflection
Inflection of dynamiteren (weak)
infinitive dynamiteren
past singular dynamiteerde
past participle gedynamiteerd
infinitive dynamiteren
gerund dynamiteren n
present tense past tense
1st person singular dynamiteerdynamiteerde
2nd person sing. (jij) dynamiteertdynamiteerde
2nd person sing. (u) dynamiteertdynamiteerde
2nd person sing. (gij) dynamiteertdynamiteerde
3rd person singular dynamiteertdynamiteerde
plural dynamiterendynamiteerden
subjunctive sing.1 dynamiteredynamiteerde
subjunctive plur.1 dynamiterendynamiteerden
imperative sing. dynamiteer
imperative plur.1 dynamiteert
participles dynamiterendgedynamiteerd
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.