doręczyć

Polish

Etymology

From do- +‎ ręczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈrɛn.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛnt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: do‧rę‧czyć

Verb

doręczyć pf (imperfective doręczać)

  1. (transitive, automotive, transport) to deliver, to hand over

Conjugation
Conjugation of doręczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive doręczyć
future tense 1st doręczę doręczymy
2nd doręczysz doręczycie
3rd doręczy doręczą
impersonal doręczy się
past tense 1st doręczyłem,
-(e)m doręczył		 doręczyłam,
-(e)m doręczyła		 doręczyłom,
-(e)m doręczyło		 doręczyliśmy,
-(e)śmy doręczyli		 doręczyłyśmy,
-(e)śmy doręczyły
2nd doręczyłeś,
-(e)ś doręczył		 doręczyłaś,
-(e)ś doręczyła		 doręczyłoś,
-(e)ś doręczyło		 doręczyliście,
-(e)ście doręczyli		 doręczyłyście,
-(e)ście doręczyły
3rd doręczył doręczyła doręczyło doręczyli doręczyły
impersonal doręczono
conditional 1st doręczyłbym,
bym doręczył		 doręczyłabym,
bym doręczyła		 doręczyłobym,
bym doręczyło		 doręczylibyśmy,
byśmy doręczyli		 doręczyłybyśmy,
byśmy doręczyły
2nd doręczyłbyś,
byś doręczył		 doręczyłabyś,
byś doręczyła		 doręczyłobyś,
byś doręczyło		 doręczylibyście,
byście doręczyli		 doręczyłybyście,
byście doręczyły
3rd doręczyłby,
by doręczył		 doręczyłaby,
by doręczyła		 doręczyłoby,
by doręczyło		 doręczyliby,
by doręczyli		 doręczyłyby,
by doręczyły
impersonal doręczono by
imperative 1st niech doręczę doręczmy
2nd doręcz doręczcie
3rd niech doręczy niech doręczą
passive adjectival participle doręczony doręczona doręczone doręczeni doręczone
anterior adverbial participle doręczywszy
verbal noun doręczenie

Derived terms
nouns
adjective
  • doręczycielski

Further reading
  • doręczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • doręczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.