dopowiadacz

Polish

Etymology

From dopowiadać +‎ -acz. First attested in 1806.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔ.pɔˈvja.dat͡ʂ/
  • Rhymes: -adat͡ʂ
  • Syllabification: do‧po‧wia‧dacz

Noun

dopowiadacz m pers

  1. one who chimes in

Declension
Declension of dopowiadacz
singular plural
nominative dopowiadacz dopowiadacze
genitive dopowiadacza dopowiadaczy
dative dopowiadaczowi dopowiadaczom
accusative dopowiadacza dopowiadaczy
instrumental dopowiadaczem dopowiadaczami
locative dopowiadaczu dopowiadaczach
vocative dopowiadaczu dopowiadacze
adjective
nouns
verbs

References
  1. Jerzy Samuel Bandtkie (1806) Słownik dokładny języka polskiego i niemieckiego do podoręcznego używania dla Polaków i Niemców‎ (in Polish), Jm Verlage bey Wilhelm Gottlieb Korn, page 1973

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.