dochować

Polish

Etymology

From do- +‎ chować.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈxɔ.vat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvat͡ɕ
  • Syllabification: do‧cho‧wać

Verb

dochować pf (imperfective dochowywać)

  1. (transitive) to keep (e.g. a secret)

Conjugation
Conjugation of dochować pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dochować
future tense 1st dochowam dochowamy
2nd dochowasz dochowacie
3rd dochowa dochowają
impersonal dochowa się
past tense 1st dochowałem,
-(e)m dochował		 dochowałam,
-(e)m dochowała		 dochowałom,
-(e)m dochowało		 dochowaliśmy,
-(e)śmy dochowali		 dochowałyśmy,
-(e)śmy dochowały
2nd dochowałeś,
-(e)ś dochował		 dochowałaś,
-(e)ś dochowała		 dochowałoś,
-(e)ś dochowało		 dochowaliście,
-(e)ście dochowali		 dochowałyście,
-(e)ście dochowały
3rd dochował dochowała dochowało dochowali dochowały
impersonal dochowano
conditional 1st dochowałbym,
bym dochował		 dochowałabym,
bym dochowała		 dochowałobym,
bym dochowało		 dochowalibyśmy,
byśmy dochowali		 dochowałybyśmy,
byśmy dochowały
2nd dochowałbyś,
byś dochował		 dochowałabyś,
byś dochowała		 dochowałobyś,
byś dochowało		 dochowalibyście,
byście dochowali		 dochowałybyście,
byście dochowały
3rd dochowałby,
by dochował		 dochowałaby,
by dochowała		 dochowałoby,
by dochowało		 dochowaliby,
by dochowali		 dochowałyby,
by dochowały
impersonal dochowano by
imperative 1st niech dochowam dochowajmy
2nd dochowaj dochowajcie
3rd niech dochowa niech dochowają
passive adjectival participle dochowany dochowana dochowane dochowani dochowane
anterior adverbial participle dochowawszy
verbal noun dochowanie

Further reading
  • dochować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dochować in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.