dobyć

Polish

Inherited from Old Polish dobyć, from Proto-Slavic *dobyti. By surface analysis, do- +‎ być.

dobyć pf (imperfective dobywać)

(transitive, dated) to draw (a weapon)
Synonyms: wyciągnąć, wyjąć
(transitive, of a sound) to produce a sound; to make a sound
(transitive, literary) to reveal something, to make something visible
(reflexive with się) to plume (to fan out or spread in a cloud)
Synonym: wydobyć

Conjugation of dobyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dobyć
future tense	1^st	dobędę			dobędziemy
	2^nd	dobędziesz			dobędziecie
	3^rd	dobędzie			dobędą
	impersonal	dobędzie się
past tense	1^st	dobyłem, -(e)m dobył	dobyłam, -(e)m dobyła	dobyłom, -(e)m dobyło	dobyliśmy, -(e)śmy dobyli	dobyłyśmy, -(e)śmy dobyły
	2^nd	dobyłeś, -(e)ś dobył	dobyłaś, -(e)ś dobyła	dobyłoś, -(e)ś dobyło	dobyliście, -(e)ście dobyli	dobyłyście, -(e)ście dobyły
	3^rd	dobył	dobyła	dobyło	dobyli	dobyły
	impersonal	dobyto
conditional	1^st	dobyłbym, bym dobył	dobyłabym, bym dobyła	dobyłobym, bym dobyło	dobylibyśmy, byśmy dobyli	dobyłybyśmy, byśmy dobyły
	2^nd	dobyłbyś, byś dobył	dobyłabyś, byś dobyła	dobyłobyś, byś dobyło	dobylibyście, byście dobyli	dobyłybyście, byście dobyły
	3^rd	dobyłby, by dobył	dobyłaby, by dobyła	dobyłoby, by dobyło	dobyliby, by dobyli	dobyłyby, by dobyły
	impersonal	dobyto by
imperative	1^st	niech dobędę			dobądźmy
	2^nd	dobądź			dobądźcie
	3^rd	niech dobędzie			niech dobędą
passive adjectival participle		dobyty	dobyta	dobyte	dobyci	dobyte
anterior adverbial participle		dobywszy
verbal noun		dobycie

verbs