dioicus
Latin
Etymology
Latinized from Ancient Greek δίς (dís, “twice”) + οἶκος (oîkos, “house”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /diˈo.i.kus/, [d̪iˈoɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /diˈo.i.kus/, [d̪iˈɔːikus]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dioicus | dioica | dioicum | dioicī | dioicae | dioica | |
| Genitive | dioicī | dioicae | dioicī | dioicōrum | dioicārum | dioicōrum | |
| Dative | dioicō | dioicō | dioicīs | ||||
| Accusative | dioicum | dioicam | dioicum | dioicōs | dioicās | dioica | |
| Ablative | dioicō | dioicā | dioicō | dioicīs | |||
| Vocative | dioice | dioica | dioicum | dioicī | dioicae | dioica | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.