cosir
Catalan
Etymology
Inherited from Vulgar Latin *cosīre, from Latin cōnsuere, with normal change of conjugation to -ir.
Pronunciation
Verb
cosir (first-person singular present cuso, first-person singular preterite cosí, past participle cosit)
- (transitive) to sew
Conjugation
| infinitive | cosir | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | cosint | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | cosit | cosida | |||||
| plural | cosits | cosides | |||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | cuso | cuses | cus | cosim | cosiu | cusen | |
| imperfect | cosia | cosies | cosia | cosíem | cosíeu | cosien | |
| future | cosiré | cosiràs | cosirà | cosirem | cosireu | cosiran | |
| preterite | cosí | cosires | cosí | cosírem | cosíreu | cosiren | |
| conditional | cosiria | cosiries | cosiria | cosiríem | cosiríeu | cosirien | |
| subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | cusi | cusis | cusi | cosim | cosiu | cusin | |
| imperfect | cosís | cosissis | cosís | cosíssim | cosíssiu | cosissin | |
| imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
| affirmative | — | cus | cusi | cosim | cosiu | cusin | |
| negative (no) | — | no cusis | no cusi | no cosim | no cosiu | no cusin | |
Derived terms
Further reading
- “cosir” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “cosir”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “cosir” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “cosir” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.