corrogatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of corrogō.
Participle
corrogātus (feminine corrogāta, neuter corrogātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | corrogātus | corrogāta | corrogātum | corrogātī | corrogātae | corrogāta | |
| Genitive | corrogātī | corrogātae | corrogātī | corrogātōrum | corrogātārum | corrogātōrum | |
| Dative | corrogātō | corrogātō | corrogātīs | ||||
| Accusative | corrogātum | corrogātam | corrogātum | corrogātōs | corrogātās | corrogāta | |
| Ablative | corrogātō | corrogātā | corrogātō | corrogātīs | |||
| Vocative | corrogāte | corrogāta | corrogātum | corrogātī | corrogātae | corrogāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.