constringens
Latin
Etymology
Present participle of cōnstringō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | cōnstringēns | cōnstringēns | cōnstringentēs | cōnstringentia | |
| Genitive | cōnstringentis | cōnstringentis | cōnstringentium | cōnstringentium | |
| Dative | cōnstringentī | cōnstringentī | cōnstringentibus | cōnstringentibus | |
| Accusative | cōnstringentem | cōnstringēns | cōnstringentēs, cōnstringentīs | cōnstringentia | |
| Ablative | cōnstringente, cōnstringentī1 | cōnstringente, cōnstringentī1 | cōnstringentibus | cōnstringentibus | |
| Vocative | cōnstringēns | cōnstringēns | cōnstringentēs | cōnstringentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.