concatenatio
Latin
    
    
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /kon.ka.teːˈnaː.ti.oː/, [kɔŋkät̪eːˈnäːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.ka.teˈnat.t͡si.o/, [koŋkät̪eˈnät̪ː͡s̪io]
Noun
    
concatēnātiō f (genitive concatēnātiōnis); third declension
- (Late Latin, literally) connecting, joining
- (figurative) concatenation, sequence
- (figurative) fettering, binding
Inflection
    
Third-declension noun.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominative | concatēnātiō | concatēnātiōnēs | 
| Genitive | concatēnātiōnis | concatēnātiōnum | 
| Dative | concatēnātiōnī | concatēnātiōnibus | 
| Accusative | concatēnātiōnem | concatēnātiōnēs | 
| Ablative | concatēnātiōne | concatēnātiōnibus | 
| Vocative | concatēnātiō | concatēnātiōnēs | 
Related terms
    
- catēnō
- catēnātiō
References
    
- “concatenatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.