commiseratio
Latin
    
    Etymology
    
commiseror (“to commiserate”) + -tiō
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /kom.mi.seˈraː.ti.oː/, [kɔmːɪs̠ɛˈräːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kom.mi.seˈrat.t͡si.o/, [komːis̬eˈrät̪ː͡s̪io]
Declension
    
Third-declension noun.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominative | commiserātiō | commiserātiōnēs | 
| Genitive | commiserātiōnis | commiserātiōnum | 
| Dative | commiserātiōnī | commiserātiōnibus | 
| Accusative | commiserātiōnem | commiserātiōnēs | 
| Ablative | commiserātiōne | commiserātiōnibus | 
| Vocative | commiserātiō | commiserātiōnēs | 
Descendants
    
- Italian: commiserazione
- Spanish: conmiseración
References
    
- “commiseratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “commiseratio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.