combinatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of combīnō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | combīnātus | combīnāta | combīnātum | combīnātī | combīnātae | combīnāta | |
| Genitive | combīnātī | combīnātae | combīnātī | combīnātōrum | combīnātārum | combīnātōrum | |
| Dative | combīnātō | combīnātae | combīnātō | combīnātīs | combīnātīs | combīnātīs | |
| Accusative | combīnātum | combīnātam | combīnātum | combīnātōs | combīnātās | combīnāta | |
| Ablative | combīnātō | combīnātā | combīnātō | combīnātīs | combīnātīs | combīnātīs | |
| Vocative | combīnāte | combīnāta | combīnātum | combīnātī | combīnātae | combīnāta | |
Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.