circumplectens
Latin
    
    Etymology
    
Present participle of circumplectō.
Inflection
    
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | circumplectēns | circumplectentēs | circumplectentia | ||
| Genitive | circumplectentis | circumplectentium | |||
| Dative | circumplectentī | circumplectentibus | |||
| Accusative | circumplectentem | circumplectēns | circumplectentēs, circumplectentīs | circumplectentia | |
| Ablative | circumplectente, circumplectentī1 | circumplectentibus | |||
| Vocative | circumplectēns | circumplectentēs | circumplectentia | ||
1When used purely as an adjective.
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.